Teoria sprężystości i plastyczności. Reologia

Teoria sprężystości jest działem mechaniki, a ściślej mówiąc, mechaniki ciała stałego, stanowiącym część szerszej dziedziny wiedzy, jaką jest mechanika ośrodków ciągłych, zajmująca się oprócz ciał stałych płynami i gazami. Przedmiotem rozważań teorii sprężystości są ciała sprężyste, czyli ciała stałe, które pod wpływem oddziaływań zewnętrznych ulegają deformacjom ustępującym całkowicie po usunięciu przyczyn je wywołujących. Tę właściwość ciał nazywa się sprężystością. Jeśli wartości oddziaływań przekroczą pewne granice, to mogą one wywołać trwałe odkształcenia, które nie znikną po ustąpieniu przyczyn. Zmiany takie nazywamy plastycznymi, a dział mechaniki zajmujący się ciałami wykazującymi te cechy to teoria plastyczności.

Teorie sprężystości i plastyczności zajmują się analizą zmian kształtu i ruchu ciał odkształcalnych oraz wyjaśnianiem zmian mechanicznych i geometrycznych, jakie występują w tych ciałach pod wpływem różnorodnych przyczyn i oddziaływań. W matematycznym ujęciu zostają wyznaczane wzajemne relacje zachodzące między wielkościami charakteryzującymi i opisującymi stan oraz zachowanie się ciał i ich cząstek. Prezentowany podręcznik jest adresowany głównie do studentów kierunku budownictwo studiujących w trybie stacjonarnym lub niestacjonarnym studiów drugiego stopnia (magisterskich). Może być również wykorzystany przez studentów pokrewnych wydziałów wyższych uczelni technicznych, a także przez doktorantów pragnących ugruntować swoją wiedzę z dziedziny mechaniki ciał odkształcalnych.